Ter gelegenheid van het feit dat het 20 jaar geleden is dat pianist Michel Petrucciani het tijdelijke voor het eeuwige heeft verwisseld, brengt pianist Laurent Coulondre hem de nodige eer met “Michel on my mind”. Voor de jonge Franse pianist is Michel Petrucciani een van de muzikanten die het sterkst zijn weg als jazzmuzikant heeft bepaald. Petrucciani was een van de populairste muzikanten van zijn tijd en dat niet alleen door zijn virtuositeit en bijzonderheid, (hij leed aan osteogenesis imperfecta, een genetische ziekte die ervoor zorgt dat de botten breekbaar zijn en in zijn geval zorgde het voor een groeistoornis waardoor hij slechts 91 cm lang was) maar ook door zijn generositeit en het feit dat hij zo’n begenadigd pianist was ondanks dat hij constant pijn in zijn armen had tijdens het spelen.

Laurent ( piano, orgel) wordt begeleid door Jeremy Bruyère op el.bas en contrabas en André Ceccarelli op drums. De composities zijn niet gekozen uit het repertoire van Michel Petrucciani , nee het betreft hier eigen werk van Laurent Coulondre. Laurent zijn spel is sprankelend, swingend en vol subtiliteit. Wat dat betreft klinkt hij als zijn idool Petrucciani, maar hij is geen copy cat, hij heeft zijn eigen stijl en geluid. In het supersnelle “She did it again” verwerkt hij allerlei strofen uit bekende nummers van het American Songbook, razend knap. Orgel en piano zijn ook vaak tezamen te horen of ze ook tijdens de opnames tegelijkertijd werden bespeeld lijkt me haast onmogelijk omdat beide handen te horen zijn op de piano en toch het orgel klinkt, later ingevuld dunkt mij. “Michel on my mind” is een tedere ballad waar de liefde en/of adoratie vanaf druipt. “Looking up” met zijn repetitieve akkoordenschema is ook een uiterst doorwrocht stukje muziek. Een klaterende waterval aan noten wordt over de luisteraar uitgestort in het nummer “Little piece in C” om daarna bij te komen met het uiterst relaxte “Hidden Joy”.

Geen moeilijkdoenerij, geen spoor van elektronica, hip hop of andere modernismen, gewoon eerlijk virtuoos piano/orgel spel met twee uiterst competente begeleiders, een puik pianotrio dus en daarom ook een geslaagd eerbetoon aan de “grote” kleine Petrucciani.

Jan van Leersum.